Blogopmaak

Zo gaat het altijd

Freddy Onderstal • 10 februari 2020

Zo gaat het toch altijd?

Deze bovenstaande zin... Het is één van de redenen waarom ik ervoor heb gekozen uitvaartverzorger te worden, een aantal jaar geleden.

Voordat ik zelfstandig uitvaartondernemer werd, heb ik ervaring opgedaan in de mooie branche die uitvaartbranche heet. Ik heb hier veel geleerd, maar ook heel veel dingen gezien die ik anders zou doen.

Van het 'standaard' lijstje wat er moet gebeuren bij het regelen van een uitvaart, wilde ik liever een vast lijstje weggooien en helemaal blanco beginnen in het eerste gesprek met nabestaanden die net een dierbaar persoon zijn verloren. Juist echt helemaal opgaan in alle verhalen, alle rituelen, anekdotes, lievelingseten, favoriete muziek, bezigheden, ga zo maar door.

Waarom ik dit met liefde allemaal wil horen? Omdat je, naar mijn mening, zo samen een afscheid kunt vormgeven waarbij de overleden persoon het middelpunt is. Een afscheid waarin hij of zij helemaal tot zijn of haar recht komt. Een afscheid waarvan je achteraf zegt; "ja, dit was hem of haar ten voeten uit".

Natuurlijk heb ik het niet altijd bij het rechte eind, maar mijn mening is dat je door mijn werkwijze juist beter en meer passend afscheid kunt nemen van je dierbare.

Waarom zou je na afloop van het afscheid de 'standaard' koffie en cake serveren wanneer het favoriete hapje van je dierbare een bitterbal was, gecombineerd met een goede borrel?

Waarom kiezen voor een klassieke rouwauto terwijl je dierbare graag iedereen bij elkaar wilde hebben, altijd. Waarom dan niet kiezen voor een uitvaartbus, bijvoorbeeld?

Een traditioneel, klassiek afscheid, wat vaak volgens een vast lijstje verloopt, daar wil ik dan graag definief afscheid van nemen. Als ik de vele families die ik heb mogen begeleiden hoor, is dat de juiste beslissing geweest. Passende uitvaartzorg, helemaal volgens de wensen (en meer) van de nabestaanden en de overleden persoon; dat is waar het om gaat.

Out of the box denken, ook dat hoort erbij. In een aula of een kerk zijn er vaak 'vaste' gebruiken die steeds terugkomen. Een simpel voorbeeld; ik zie vaak dat een uitvaartverzorger als eerste buigt voor de uitvaartkist na de dienst, waarna de aanwezigen volgen om een laatste groet te brengen.

Ik doe dit zelf liever als laatst. Wie ben ik om als eerste een groet te brengen? Ik hoor juist achteraan, onderaan het rijtje van meest belangrijke personen.

Zo zijn er veel voorbeelden op te noemen wat ik anders doe dan anders, zoals de meeste mensen een gebruik kennen. Waarom niet laten zien dat uitvaartzorg echt anders kan? Meer persoonlijk, meer warmte, meer liefde. Dat leg ik graag in het afscheid zoals ik dat met nabestaanden vorm wil geven.

Precies hoe iemand was, zo moet het afscheid zijn, zó hoort dat.

< Ouder bericht

Nieuwer bericht >